สวัสดีค่ะ ขออนุญาตเขียนเล่าเรื่องราวนะคะ
เรามีแฟนคบกันมาได้4ปี เราทั่งคู่อยู่ในวัยทำงานอาศัยอยู่ด้วยกัน
แต่ก่อนแฟนเราเป็นคนกินเหล้าเที่ยวตลอด
เรื่องเพื่อนมาที่1 และมีเรื่องผู้หญิง ปิดเครื่องหนีไม่กลับบ้าน ห้ามไม่เคยได้ ไม่เก็บเงิน ทะเลากันแค่ไหนเค้าก็ไม่เคยแคร์เรา แต่เราก็ทนมาเรื่อยๆ
ทุกครั้งที่เค้าทำอะไรไม่ตรงใจเรา เช่นเที่ยวไม่กลับบ้าน ปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ เราจะอาละวาทเหมือนคนบ้าาา ...
จนมีเรื่องที่เราและเค้าต้องห่างกันจากงาน เราทะเลาะและห่างกันไปรอบนึง
ระหว่างที่ห่างกันเราเป็นซึมเศร้าไปเกือบ4เดือน แทบไม่กินไม่คุยกับใคร ไม่อาบน้ำ อยู่แต่ในห้อง แม้แต่แม่ก็ไม่คุย สุดท้ายเราใจแข็ง และลุกขึ้น เพราะรู้ว่าแบบนี้เราอาจจะคิดสั้นในที่สุด
เราหันมาดูแลตัวเอง จนมีคนเข้ามาในชีวิต เราเลือกที่จะคุยกับคนอื่นๆแบบสนุกแต่เรากับไม่รู้สึกรักใครที่คุยเลย เราสนุกกับการใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ไม่รู้สึกอบอุ่น เราชอบตัวเองตอนนั้นมาก ชีวิตเหมือนกลับไปแบบสนุกไปวันๆไม่โพกัสอนาคตอะไรกับใคร หาเงินมาใช้ดูแลตัวเอง เที่ยวกับเพื่อน แต่ทุกครั้งที่กลับบ้านเราก็จะซึมอีกครั้งเราอยู่คนเดียวไม่ได้
จนสุดท้ายมีเรื่องที่ทำให้เราต้องใจอ่อนคือแม่เราเข้าโรงบาล เราอ่อนแอมากจนติดต่อเค้าไป
หลังจากที่กลับมาดีกันเค้าดีขึ้นมาก ไม่เที่ยวแบบแต่ก่อนไปไหนเอาเราไปด้วย ไม่เมาเละแบบเมื่อก่อน ตั่งใจทำงาน เก็บเงิน เค้าบอกเค้าเห็นแม่เราเข้าโรงบางแล้วคิดได้ จนเราแทบสนิทใจแล้วว่าเค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว พร้อมที่จะหยุดแล้ว
ละแล้วมันก็มีเรื่องให้กระทบใจ ตั่งแต่เค้ากลับมา ในรอบ1ปีนี้มี3ครั้งที่เราเจอ มันก็น้อยลงมามาก จากแต่ก่อนที่เค้าเป็นคือเที่ยวทุกวัน แทบไม่กลับบ้านเลย ติดต่อไม่ได้
1 ไปสังสรรกับเพื่อนแล้วนอนบ้านเพื่อนเมายุบ(เพื่อนเค้าวีดีโอคอมาให้เราสบายใจว่าเมายุบที่นี่นะ)
2ไปกินเลี้ยงบริษัทแล้วแอบนัดเพื่อนไปกินต่อที่ผับ แต่สุดท้ายเค้าก็โทรเรียกเราไปรับ แต่เราเจอไลน์เด็กคาราโอเกะ (สุดท้ายเค้าก็ยอมโทรไปเคลียละบอกเด็กว่าเราไม่สบายใจต่อหน้าเรา )
3ล่าสุด เราเจอถุงยางที่ยังไม่ได้ใช้ในกระเป๋ากางเกงแฟน 1ชิ้น เป็นยี่ห้อจีน ที่เราไม่เคยเห็นขาย (เรื่องนี้ไม่สบายในที่สุดยังไม่ได้เคลียกัน )
หากเป็นแต่ก่อนเราคงโวยวาย
ตอนนี้คือเรารู้สึกว่า เราต้องทำตัวยังไงดี มันเสียใจนะ แต่ไม่รู้ว่าจะถามเค้า ถามเพื่ออะไร สุดท้ายยังไงก็ไม่ยอมรับอยู่ดี
เค้าก็ดีขึ้นจากเดิมมากๆจนเห็นได้ชัด แต่เราไม่รู้ว่าการให้เวลาเค้าจะดีขึ้นได้มากกว่านี้ไหม จะหยุดได้จริงไหม หรือเราควรทำใจว่าสำหรับบางคนบางเรื่องเป็นสิ่งที่เค้าหยุดไม่ได้
หากเค้าให้เราเป็นตัวจริง และดูแลใส่ใจเราดีอยู่ก็ปล่อยผ่านบ้าง
แล้วเราควรไปโพกัสข้อดีอื่นๆของเค้าแทน ซึ่งเค้าก็มีมากพอควร
สุดท้ายเราไม่ชอบตัวเองตอนมีความรักเลย ทุกครั้งที่เริ่มใช้คำว่าแฟนกับใคร เรามักจะโฟกัสว่าต้องสร้างอนาคต ชีวิตคู่มันต้องสมบูรณ์ ช่วยกันทำมาหากินสร้างครอบครัวให้เรวที่สุด
ทั้งที่ตอนโสดเราก็ยืนได้ดี และยังทำตัวเองให้สวยได้ดีกว่าตอนมีแฟน
ความรู้สึกตอนนี้นี้คือ ทำไมพอเราเต็มที่ เราหยุด เราพร้อมเสี่ยงกับเค้า เราต้องเสียใจกับเรื่องบางเรื่องที่เราไม่อยากให้เค้าทำตลอด
เราควรโทษที่เค้า หรือควรเปลี่ยนที่ตัวเองให้ปล่อยวางบ้างดี (เราระแวงเค้ามากเกิดจากเราฝังใจเรื่องเก่าๆ)
ความรู้สึกตอนนี้คือ
-อย่างน้อยก็ยังดีที่เค้าใช้ถุงยาง
-เค้าใช้ถุงกับใคร มีแบบครั้งคราว หรือ แอบไว้เป็นตัวตนอีกคน
-เราควรทำรู้สึกยังไงนอกจากเสียใจ ตอนนี้คือเสียใจแต่งงความรู้สึกตัวเอง อธิบายไม่ถูก
ควรจะทำไงกับสิ่งที่เจอคะ ถามเค้า นิ่ง หรือทำยังไงกับความรู้สึกตัวเอง ทำไงกับสถานะต่อจากนี้
ตอนนี้งง แม้แต่ความรู้สึกตัวเอง เจ็บแต่ไม่เจ็บแบบแต่ก่อนที่เหมือนจะขาดใจ มันรู้สึกคาใจ เราไม่เคยเจอเรื่องอะไรละเจ็บแบบนิ่งงี้ ปกติเราอาละวาล ทำร้ายตัวเองแทบเป็นบ้า
ตอนนี้เราเป็นอะไรคะ?
เจอถุงยางในกระเป๋าแฟน แต่ไม่รู้สึกเสียใจเเบบที่เป็น งงตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง?
เรามีแฟนคบกันมาได้4ปี เราทั่งคู่อยู่ในวัยทำงานอาศัยอยู่ด้วยกัน
แต่ก่อนแฟนเราเป็นคนกินเหล้าเที่ยวตลอด
เรื่องเพื่อนมาที่1 และมีเรื่องผู้หญิง ปิดเครื่องหนีไม่กลับบ้าน ห้ามไม่เคยได้ ไม่เก็บเงิน ทะเลากันแค่ไหนเค้าก็ไม่เคยแคร์เรา แต่เราก็ทนมาเรื่อยๆ
ทุกครั้งที่เค้าทำอะไรไม่ตรงใจเรา เช่นเที่ยวไม่กลับบ้าน ปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ เราจะอาละวาทเหมือนคนบ้าาา ...
จนมีเรื่องที่เราและเค้าต้องห่างกันจากงาน เราทะเลาะและห่างกันไปรอบนึง
ระหว่างที่ห่างกันเราเป็นซึมเศร้าไปเกือบ4เดือน แทบไม่กินไม่คุยกับใคร ไม่อาบน้ำ อยู่แต่ในห้อง แม้แต่แม่ก็ไม่คุย สุดท้ายเราใจแข็ง และลุกขึ้น เพราะรู้ว่าแบบนี้เราอาจจะคิดสั้นในที่สุด
เราหันมาดูแลตัวเอง จนมีคนเข้ามาในชีวิต เราเลือกที่จะคุยกับคนอื่นๆแบบสนุกแต่เรากับไม่รู้สึกรักใครที่คุยเลย เราสนุกกับการใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ไม่รู้สึกอบอุ่น เราชอบตัวเองตอนนั้นมาก ชีวิตเหมือนกลับไปแบบสนุกไปวันๆไม่โพกัสอนาคตอะไรกับใคร หาเงินมาใช้ดูแลตัวเอง เที่ยวกับเพื่อน แต่ทุกครั้งที่กลับบ้านเราก็จะซึมอีกครั้งเราอยู่คนเดียวไม่ได้
จนสุดท้ายมีเรื่องที่ทำให้เราต้องใจอ่อนคือแม่เราเข้าโรงบาล เราอ่อนแอมากจนติดต่อเค้าไป
หลังจากที่กลับมาดีกันเค้าดีขึ้นมาก ไม่เที่ยวแบบแต่ก่อนไปไหนเอาเราไปด้วย ไม่เมาเละแบบเมื่อก่อน ตั่งใจทำงาน เก็บเงิน เค้าบอกเค้าเห็นแม่เราเข้าโรงบางแล้วคิดได้ จนเราแทบสนิทใจแล้วว่าเค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว พร้อมที่จะหยุดแล้ว
ละแล้วมันก็มีเรื่องให้กระทบใจ ตั่งแต่เค้ากลับมา ในรอบ1ปีนี้มี3ครั้งที่เราเจอ มันก็น้อยลงมามาก จากแต่ก่อนที่เค้าเป็นคือเที่ยวทุกวัน แทบไม่กลับบ้านเลย ติดต่อไม่ได้
1 ไปสังสรรกับเพื่อนแล้วนอนบ้านเพื่อนเมายุบ(เพื่อนเค้าวีดีโอคอมาให้เราสบายใจว่าเมายุบที่นี่นะ)
2ไปกินเลี้ยงบริษัทแล้วแอบนัดเพื่อนไปกินต่อที่ผับ แต่สุดท้ายเค้าก็โทรเรียกเราไปรับ แต่เราเจอไลน์เด็กคาราโอเกะ (สุดท้ายเค้าก็ยอมโทรไปเคลียละบอกเด็กว่าเราไม่สบายใจต่อหน้าเรา )
3ล่าสุด เราเจอถุงยางที่ยังไม่ได้ใช้ในกระเป๋ากางเกงแฟน 1ชิ้น เป็นยี่ห้อจีน ที่เราไม่เคยเห็นขาย (เรื่องนี้ไม่สบายในที่สุดยังไม่ได้เคลียกัน )
หากเป็นแต่ก่อนเราคงโวยวาย
ตอนนี้คือเรารู้สึกว่า เราต้องทำตัวยังไงดี มันเสียใจนะ แต่ไม่รู้ว่าจะถามเค้า ถามเพื่ออะไร สุดท้ายยังไงก็ไม่ยอมรับอยู่ดี
เค้าก็ดีขึ้นจากเดิมมากๆจนเห็นได้ชัด แต่เราไม่รู้ว่าการให้เวลาเค้าจะดีขึ้นได้มากกว่านี้ไหม จะหยุดได้จริงไหม หรือเราควรทำใจว่าสำหรับบางคนบางเรื่องเป็นสิ่งที่เค้าหยุดไม่ได้
หากเค้าให้เราเป็นตัวจริง และดูแลใส่ใจเราดีอยู่ก็ปล่อยผ่านบ้าง
แล้วเราควรไปโพกัสข้อดีอื่นๆของเค้าแทน ซึ่งเค้าก็มีมากพอควร
สุดท้ายเราไม่ชอบตัวเองตอนมีความรักเลย ทุกครั้งที่เริ่มใช้คำว่าแฟนกับใคร เรามักจะโฟกัสว่าต้องสร้างอนาคต ชีวิตคู่มันต้องสมบูรณ์ ช่วยกันทำมาหากินสร้างครอบครัวให้เรวที่สุด
ทั้งที่ตอนโสดเราก็ยืนได้ดี และยังทำตัวเองให้สวยได้ดีกว่าตอนมีแฟน
ความรู้สึกตอนนี้นี้คือ ทำไมพอเราเต็มที่ เราหยุด เราพร้อมเสี่ยงกับเค้า เราต้องเสียใจกับเรื่องบางเรื่องที่เราไม่อยากให้เค้าทำตลอด
เราควรโทษที่เค้า หรือควรเปลี่ยนที่ตัวเองให้ปล่อยวางบ้างดี (เราระแวงเค้ามากเกิดจากเราฝังใจเรื่องเก่าๆ)
ความรู้สึกตอนนี้คือ
-อย่างน้อยก็ยังดีที่เค้าใช้ถุงยาง
-เค้าใช้ถุงกับใคร มีแบบครั้งคราว หรือ แอบไว้เป็นตัวตนอีกคน
-เราควรทำรู้สึกยังไงนอกจากเสียใจ ตอนนี้คือเสียใจแต่งงความรู้สึกตัวเอง อธิบายไม่ถูก
ควรจะทำไงกับสิ่งที่เจอคะ ถามเค้า นิ่ง หรือทำยังไงกับความรู้สึกตัวเอง ทำไงกับสถานะต่อจากนี้
ตอนนี้งง แม้แต่ความรู้สึกตัวเอง เจ็บแต่ไม่เจ็บแบบแต่ก่อนที่เหมือนจะขาดใจ มันรู้สึกคาใจ เราไม่เคยเจอเรื่องอะไรละเจ็บแบบนิ่งงี้ ปกติเราอาละวาล ทำร้ายตัวเองแทบเป็นบ้า
ตอนนี้เราเป็นอะไรคะ?